نمایش مکان کابین
برای نمایش مکان کابین، معمولا در هر طبقه یک نمایشگر دیجیتالی نصب می شود، که ساختمان ساده ای می باشد و اطلاعات مکان کابین را از تابلوی فرمان دریافت می کند.
در گذشته به ازای هر طبقه یک لامپ وجود داشت که روی قاب آن نام یک مکان طبقه حک شده بود.
با حرکت کابین در طول مسیر لامپ ها، یکی پس از دیگری روشن و خاموش می شدند.
.
این روش معایب زیادی داشت مثلا :
- بالا بودن جریان مصرفی لامپ ها
- تغییرات در عدد نمایش داده شده به آسانی امکان پذیر نبود.
- برای تعداد طبقات بالا عملاً امکانپذیر نبود.
.
ورود دیودهای نوری به صنعت، جایگزین مناسبی برای لامپ ها شدند و از آنها در آسانسورها استفاده شد.
این وسایل از نوع نیمه هادی هستند،که دارای مصرف برق کمتر و طول عمر بیشتری می باشند.
با قرار دادن ۷ دیود نوری ( سون سگمنت ) می توان تمامی اعداد و برخی از حروف لاتین را نمایش داد.
.
نمایشگر سون سگمنت
.
البته می توان با قرار دادن یک آرایه ۷×۵ از این دیودها علائم بیشتر و گسترده تری را می توان نمایش داد.
.
نمایشگر ریزشی ماتریکس
.
اما در روش نمایشگر دیجیتالی توسط نرم افزار می توان به راحتی اعداد یا حروف نمایش داده شده را تغییر داد.
در این نمایشگرها معمولا ارتباط بصورت کن باس می باشد.نیاز به یک برد مبدل پارالل به سریال است که ۹ خروجی تغذیه و سون سگمنت تابلو را به ۴ خروجی تغذیه و سریال میکند.
این نمایشگرها به دو گروه کاتد مشترک و آند مشترک تقسیم میشوند، که در صنعت آسانسور عمدتا از نوع آند مشترک استفاده میشود.
.
نمایشگر گرافیکی لاتیس
.
تمام نمایشگرهای طبقات برای اینکه یک عدد را نمایش دهند با هم موازی می شوند.
LCD ها امکان نمایش تصاویر گرافیکی با کیفیت بالا را فراهم نموده اند.
امکان نمایش شماره طبقه، کاربری طبقه و … از قابلیت های این نمایشگرها می باشند.
.
نمایشگر LCD کابین
