چیدمان آسانسور های گروهی
پس از مشخص شدن تعداد و ظرفیت آسانسور(ها)، محل صحیح قرارگیری آسانسور(ها) در یک ساختمان، سهولت رفت و آمد مسافرین و هدایت آنها به سمت آسانسور(ها) باید توسط طراح آسانسور تعیین گردد.
آسانسور(ها) باید در مرکز یا مراکز حرکتی و ترافیکی ساختمان قرار گیرد، به طوری که با کمترین حرکت و جابجایی مسافر یا بار، بتوان از نقاط مختلف ساختمان به آنها دسترسی پیدا نمود. فاصله پیاده روی از درب ورودی ساختمان یا درب آپارتمان ها برای سوار شدن به آسانسور(ها) در هر طبقه باید حداکثر ۴۵ متر باشد. درصورتی که تعداد آسانسور(ها) بیش از یک دستگاه باشد، آنها را میتوان کنار هم یا روبه روی هم جای داد.
محدودیتی در تعداد آسانسورهای متمرکز در یک منطقه وجود ندارد ولی پیشنهاد می شود تعداد آسانسورهای کنار هم در ساختمان مسکونی بیش از ۴ دستگاه در یک ردیف نباشد.زمان روشن شدن چراغ ورود آسانسور باید متناسب با فاصله افراد از آسانسور باشد.
زمان صحیح روشن شدن چراغ باعث به حداقل رساندن زمان توقف آسانسور خواهد بود. عدم رعایت فاصله مسافرین و چیدمان ناصحیح آسانسورهای گروهی به خصوص برای معلولین حتی ممکن است باعث نیاز به آسانسور اضافی در گروه آسانسورها شود. بنابراین چراغ اعلام ورود تا باز شدن درب های آسانسور باید با توجه به حداکثر زمانی که فرد معلول به درب آسانسور می رسد محاسبه گردد.
در هتل ها، بیمارستانها و ساختمانهای مسکونی برای جلوگیری از انتقال سروصدا ناشی از کارکرد و حرکت آسانسور باید تمهیدات لازم پیش بینی گردد و چاه آسانسور از اتاق های بستری بیماران و یا خواب دور باشد.
جانمایی آسانسورهای دوتایی
در صورتیکه تعداد آسانسورها سه دستگاه یا کمتر باشد میتوان آن را در یک چاه قرار داد.بهترین وضعیت چیدمان آسانسورهای دوگانه در کنار یکدیگر می باشد. مسافرین در مقابل دو آسانسور ایستاده ، و به محض روشن شدن چراغ اعلام ورود آسانسور، به طرف آن می روند. چنانچه دو آسانسور در مقابل یکدیگر باشند نیز وضعیت قابل قبول است،زیرا مسافر میتواند با یک چرخش به طرف آسانسور برود. از جدا کردن دو آسانسور از یکدیگر باید پرهیز نمود. دور کردن آسانسورها از همدیگر مسئله را پیچیده تر کرده و هر آسانسور باید به طور جداگانه کار کند که در این حالت از نصف توانایی آسانسورها استفاده میشود.
عرض راهرو در محل انتظار مسافرین آسانسورهای مجاور حداقل باید ۲برابر عمق کابین آسانسور باشد. در آسانسورهای متقابل این عرض باید ۱.۵ تا ۲ برابر عمق کابین آسانسور باشد.
در ایستگاه اصلی به علت اینکه تعداد مسافرین بیشتری وجود دارند، فضای بیشتری برای انتظار باید در نظر گرفته شود. در آسانسورهایی با چیدمان متقابل، ابعاد فضای انتظار که ممکن است بن بست هم باشد، باید متناسب با تعداد مسافرین پیش بینی گردد.
در بیمارستانها و یا هر ساختمانی که چرخ دستی یا (ویلچر) چرخ مخصوص معلولین و یا برانکارد ممکن است مورد استفاده قرار گیرد، محل انتظار اصلی باید به اندازه کافی جهت حرکت چرخشی آنها وجود داشته باشد و فاصله اضافی عرضی راهروها برای این منظور در حدود ۶۰ سانتی متر می باشد.
کارفرمایان و مهندسین مشاور گرامی لطفا قبل از طراحی با مدیر طراحی و مهندسی شرکت ایمن آسانبر لیان تماس حاصل فرماید.
