گیربکس در موتور آسانسور

وظیفه اصلی گیربکس

گیربکس سرعت زیادی را از محور موتور گرفته و به سرعت کمتری در محور و فلکه گیربکس تبدیل می کند. با طراحی درست قطر فلکه گیریکس و کاهش سرعت مناسب فلکه گیریکس، کابین آسانسور را با سرعت تعیین شده توسط سیم بکسل به حرکت در می آورد. محور موتور توسط موتور در جهت یا خلاف جهت عقربه های ساعت به چرخش در می آید و در نتیجه کابین آسانسور توسط فلکه اصلی متصل به گیربکس به بالا یا پائین حرکت می کند.

تذکر : در گیربکس هرچه ضریب تبدیل دور بالاتر باشد حرکت نرم تر میشود ولی به خاطر ایجاد اصطکاک بیشتر، راندمان گیربکس پایین می آید.

در چه سرعت هایی از گیربکس میتوان در موتور استفاده نمود؟

برای آسانسورهایی با سرعت کمتر از ۲/۵ متر بر ثانیه از گیربکس استفاده می کنند. برای سرعت های بیشتر از ۲/۵ متر بر ثانیه از درایو استفاده میشود. برای انتقال نیروی موتور و همچنین کاهش سرعت آن، از گیربکس های مخصوصی استفاده می شود. یکی از ویژگی های مهم این گیربکس ها آن است که محور ورودی بر محور خروجی عمود است که این ویژگی باعث کاهش صدا شده و در ضمن ایمنی آسانسور را نیز بالا می برد.

معمولا گیربکس های آسانسور از نوع حلزونی هستند که به دلیل سرعت دورانی زیاد و انتقال نیرو جهت کاهش سر و صدا شفت حلزونی از جنس فولاد و چرخ دنده حلزونی به علت سرعت دورانی کم از جنس برنج ساخنه می شود. در گذشته از گیربکس هایی با چرخ دنده های ساده استفاده می شد، ولی با پیشرفت روش های طراحی و تولید، چرخ دنده های حلزونی یک استاندارد قابل قبول برای استفاده در گیربکس آسانسور ها شدند.

معمولا شفت حلزونی در پایین گیربکس قرار دارد که این امر باعت روغن کاری خوب قطعات داخل گیربکس می شود، اما برای عدم نشت روغن از انتهای شفت حلزونی باید از کاسه نمد و بلبرینگ های مناسب استفاده نمود.

البته تکنولوژی جدیدی در موتورها به نام بدون جعبه چرخ دنده (بدون گیربکس یا گیرلس) نیز وارد صنعت آسانسور شده که سیم بکسل ها مستقیما روی شفت موتور قرار می گیرند. موتورهای گیرلس در هر سرعتی استفاده می شود ولی معمولا برای سرعت های بیشتر از ۲/۵ متر بر ثانیه استفاده می شود.